در روزهای گذشته حرف‌ها و اظهارنظرهای متفاوتی در ارتباط با این مسئله شنیده شده و از افراد مختلفی برای حضور در این مجموعه نام برده شده است. ظاهراً شکل فیزیکی این کار از این پس کاملاً متفاوت با قبل خواهد بود و مقرر شده که افراد جوانتری به حضور به کمیته فنی بیایند. این در حالی است که در این مسیر هنوز هم مقاومت‌هایی وجوددارد و فرد یا افرادی برای کار کردن و خدمت‌رسانی به کشتی با مشکلاتی روبه‌رو هستند.
از جمع مردان صاحب اندیشه و کسوت در کشتی ایران، منصور برزگر دوره‌ای طولانی با تیم‌ملی ایران کار کرده و تلخ و شیرین‌های زیادی را هم تجربه کرده است. ظاهراً بعد از ناکامی کشتی ایران در المپیک پکن توجه به این مربی دوباره در اولویت قرار گرفته است.
در حالی که برزگر صراحتاً اعلام کرده که دیگر هیچوقت لباس سرمربیگری را به تن نمی‌کند اما واکنش وی در این زمینه که هر کار دیگری که برای رشد کشتی مناسب باشد را قبول می‌کنم، این فضا را فراهم ساخته که برنامه‌های تیم‌ملی با نظر و مشورت وی به انجام برسد. نزدیکان به محمدرضا یزدانی‌خرم رئیس فدراسیون کشتی می‌گویند در ترکیب جدید اعضای کادرفنی، منصور برزگر مدیر فنی تیم‌های ملی کشتی می‌شود و صنعتکاران تنها در پست نایب‌رئیسی فدراسیون انجام وظیفه خواهد کرد اما یکی، دو نکته مبهم در این زمینه وجود دارد.
نخست آنکه برزگر به دلیل تداوم 30ساله‌اش در کشتی ایران خیلی بهتر از دیگران، مربیان حاضر در صحنه‌های ملی را می‌شناسد، از نقاط قوت و ضعف آنها آگاهی کافی دارد. مشکل اینجاست که از میان مربیان حائز شرایط کسانی هستند که به دلایل گوناگون هیچگاه نتوانسته‌اند همراه و همسو با برزگر باشند و با او اختلاف سلیقه دارند. به نظر می‌رسد که فضای بین هر دو دسته باید تلطیف شود. یقیناً سرمربی سابق تیم‌ملی با توجه به تجربیات گرانبهایی که دارد، نباید به دلیل مشکلات کوچکی که از گذشته وجود داشته، راحت از کنار اسم مربیان جوان بگذرد.
مورد دوم بحث مربیان باتجربه دیگری نظیر محمود معزی‌پور و محسن فره‌وشی است که آنها هم سال‌ها است که به‌کشتی این مملکت خدمت کرده‌اند و خیلی بعید به نظر می‌رسد که بار دیگر با همان سبک و سیاق گذشته حاضر به ادامه همکاری با منصور برزگر باشند. تجربه تلخ همکاری معزی‌پور و فره‌وشی قبل از بازی‌های المپیک پکن شاهدی برای اثبات این ادعا بود که این دو نفر نمی‌توانند با هم کار کنند.
شرایط برزگر
دیروز منصور برزگر در گفت‌وگوی کوتاهی به همشهری گفت: «آنچه که امروز به آن نیاز داریم وحدت و یکپارچگی در میان اهالی کشتی است. برگزاری جلسات پنهانی و تلاش برای حذف دیگری چاره کار نیست. در گذشته حرف مرا گوش نکردند اما من باوجود آنکه خسته و پیر شده‌ام به خاطر کشتی و به دور از خط و خط‌بازی‌ها آماده کار و فعالیت هستم.
فقط این را بگویم که اگر باز هم بخواهند، من باشم اما افراد دیگر مهره‌چینی کنند، نمی‌توانم هیچ کمکی بکنم.» برزگر به فراز دیگری از تحولات روز کشتی ایران اشاره کرده و می‌گوید: «این روزها همه می‌گویند دوای درد کشتی دست من است. این حرف درستی نیست و آنهایی که امروز مدعی کار و خدمت به کشتی هستند، بهتر است نگاهی به کارنامه کشتی بیندازند و بگویند که خروجی‌شان در کشتی چه بوده که امروز آن را به رخ مردم می‌کشند.
اهالی کشتی به جای آنکه درصدد تخریب هم باشند بهتر است نشستی تشکیل دهند و ببینند که تفاوت کشتی ما با روسیه در کجاست که آنها تنها از یک شهر خود کشتی‌گیر به دنیا صادر می‌کند و ما این همه نیروهای خود را هدر می‌دهیم. بهتر است همه جمع شوند، راهکار بدهند و از توسعه کشتی حرف بزنند.»
آرامش دوباره
بازگشت دوباره منصور برزگر به تیم‌های ملی کشتی حداقل خاصیت‌اش این است که با حضور وی آرامش دوباره‌ای به اردوی تیم‌ملی بازمی‌گردد. این موضوعی بود که کشتی ایران در المپیک پکن از آن ضربه خورد. در یکی، دو روز گذشته غلامرضا محمدی، امیر توکلیان، محمد طلایی و یکی، دو مربی دیگر از جمله گزینه‌هایی بودند که از آنها برای همکاری در تیم‌ملی کشتی آزاد ایران نام برده شد. برزگر اگرچه دیروز نخواست از هیچ مربی‌ای اسم ببرد اما قطعاً مربیان تیم‌ملی از این پس با نظارت وی کار خواهند کرد. شاید تیم کشتی ایران دیگر هیچگاه پستی به عنوان سرمربی نداشته باشد.
